Sobota

Beata Legutko

Dysputa

– Czego żałujecie, święte dusze z Czyśćca na ziemi, którą opuściłyście?

Żałuję niewielkiego miłosierdzia (przychylności), jakie miałam na ziemi dla dusz z Czyśćca.

Mogłam być dla nich tak użyteczna podczas mojego życia! Modlitwy, pokuty, jałmużna, dobre dzieła, przywiązanie do Najświętszego Serca Jezusowego; jakichże nie miałam środków, aby pocieszyć te biedne dusze, pozostające więźniarkami, przebywającymi w ogniu, ciemnościach i pośród cierpień!

Jeśli postąpiłabym w ten sposób, uzyskałabym potężne łaski, pozwalające na uniknięcie grzechu i na pójście prosto do Nieba: zasłużyłabym sobie co najmniej na Czyściec łagodniejszy, krótszy (szybszy), i brałabym większy udział w owocach modlitw, które zewsząd się nam ofiarowuje.

Ach! Gdybym mogła powrócić na ziemię, nikt nie byłby bardziej ode mnie oddany duszom cierpiącym! Jakichże modlitw nie wzniosłabym do Nieba w ich intencji…? Jakichże naglących wysiłków nie podjęłabym, aby wzbudzić dla nich współczucie wszystkich?

To, czego wcale nie uczyniłam, choć mogłam uczynić, wy dusze chrześcijańskie nie zaniedbujcie teraz.

Bogobojne praktyki

• Postanowienie. Nieść teraz pomoc, w Czyśćcu, przy użyciu wszelkich środków, które są w naszej mocy, duszom wiernym, a w szczególności naszym rodzicom, przyjaciołom i dobroczyńcom, oraz polecać nas tym, które w tym momencie wznoszą się do Nieba.

• Duchowe uwieńczenie. Sprawiedliwym jest, iż cierpimy…

• Zadośćuczynienie. Propagować przywiązanie do dusz Czyśćcowych, które będą nam za to wdzięczne. • Szczególna intencja. Modlić się o duszę najbardziej pobożnie oddaną Najświętszej Dziewicy.

• Motyw. Sprawicie największą przyjemność Maryi, która wysłuchując modlitw tej duszy, uzyska dla was łaskę prawdziwego, pobożnego oddania Najświętszemu Sercu Jezusowemu.