„Nie jest to bowiem spożywanie Wieczerzy Pańskiej”

Eucharystia to obecność Osoby dla osoby, obecność „rozdająca się”, a więc obecność, której sednem jest komunia święta, w której dokonuje się zjednoczenie z Chrystusem. Obecność Chrystusa to obecność osobowa, w której chodzi o głęboką relację między Chrystusem a człowiekiem, który jest zaproszony do tego dialogu. Obecność Chrystusa jest również wspólnotowa, a więc łączy wszystkich zebranych na liturgii; buduje tym samym Kościół, prawdziwą jedność.

W 11 rozdziale Pierwszego Listu do Koryntian św. Paweł wprowadza nas w problem braku jedności we wspólnocie, która gromadzi się na Pamiątce Pana. Znajdujemy tam bardzo mocne słowa: „nie jest to bowiem spożywanie wieczerzy Pańskiej” (1 Kor 11, 20). Apostoł Narodów pisze, że nie ma wśród Koryntian Wieczerzy Pańskiej z jednego powodu – ponieważ nie ma wśród nich prawdziwej jedności, prawdziwej wspólnoty.

Eucharystia stała się znakiem podziału: niewolnik we wspólnocie Kościoła czuł się jak niewolnik, a nie człowiek wyzwolony w Chrystusie, który posiada godność dziecka Bożego. Nie ma Eucharystii tam, gdzie nie ma prawdziwej wspólnoty, gdzie nie zwracamy uwagi na drugiego człowieka, gdzie nie liczymy się z potrzebami innych, gdzie nie budujemy jedności. Ile razy w takich kategoriach myślimy o tajemnicy Eucharystii? Znacznie łatwiej oczekiwać słów konsekracji i „magicznego zrobienia” przez księdza Pana Jezusa. Trudniej zaś przez Eucharystię budować prawdziwą jedność z drugim człowiekiem, trudniej wybaczyć sobie zranienia, dostrzec potrzeby innego, stanąć z każdym na tym samym poziomie, w tej samej godności dziecka Bożego – nie być lepszym, nie być szefem, nie być bogatszym, nie być sprawiedliwszym, pobożniejszym i doskonalszym. Naprawdę warto przed każdą Eucharystią pytać za św. Pawłem, czy na pewno jest wśród nas Wieczerza Pańska.

cyt. za: „Liturgia Jezusa Chrystusa. O uwielbieniu Boga i uświęceniu człowieka”, Wydawnictwo eSPe, Kraków 2015

ks. Krzysztof Porosło

Prezbiter archidiecezji krakowskiej, animator liturgiczny Ruchu Światło-Życie, od 2008 roku współorganizator rekolekcji liturgicznych „Mysterium fascinans”. Interesuje się teologią liturgii, a szczególnie teologią symbolu oraz trynitarnym wymiarem liturgii. Autor książki „Jestem z wami przez wszystkie dni... Kompendium liturgiczne w pytaniach i odpowiedziach”, „W głębi... Posługa i formacja animatora liturgicznego” oraz rozważań prymicyjnych „To mówi Amen”.