Przez wieki zarówno chrześcijanie, jak i Żydzi ani przez chwilę nie wątpili, że każde opowiadanie w Biblii musi być tekstem historycznym

Zacznijmy od samego słowa „ewangelia”. Pierwotnie, już w VIII wieku przed Chrystusem, oznaczało nagrodę, jaką dostaje ten, kto przynosi dobrą nowinę.

Spotkałam młodą dziewczynę po maturze, którą miałam poduczyć w wymiarze religijnym, bo wprawdzie była u Pierwszej Komunii, ale potem nie chodziła na religię w ogóle. Skończyło się na tym, że miała mieć u mnie dziesięć rozmów.

Dlaczego mówisz: «Pokaż nam Ojca»? Czy nie wierzysz, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie?

Czy w Starym Testamencie jest jakiś zarys objawienia tajemnicy Trójcy Świętej? Bibliści twierdzą, że nie ma tej tajemnicy tam, gdzie się jej domyślamy...

Jezus widzi wyraz miłości w posłuszeństwie, i chyba jest tak przede wszystkim dlatego, że właśnie posłuszeństwo jest aktem woli, który niejako otwiera drzwi naszego „ja”

Co to jest przypowieść? Ci z nas, którzy czytają Pismo Święte, wiedzą prawdopodobnie, że Jezus wybiera przypowieść jako najlepszą formę swojego nauczania.

Wszystko, co moje, twoje jest, a co twoje – moje. To właśnie Bóg mówi to do nas, kiedy nam się zdaje, że o nas zapomniał

Świat Jezusa to jest cały sposób myślenia, świat inny od naszego, świat, który jest odległy nie tylko w czasie, ale i w sposobie myślenia.

Obydwie wersje Dekalogu są do siebie podobne, ale i różne. Różnią się dwoma miejscami. Jak uważają bibliści, tekst jest bardzo stary, ale prawdopodobnie pierwotnie były to najprostsze polecenia i zakazy